Mūthurai or Vākkundām

This work attributed to Avvaiyār has only 30 quatrains (four liners), but being an ethical treatise, there is no dearth of quotable quotes from this popular work among the Tamils.  The Tamil land (தமிழகம்) has seen at least six different poetesses bearing the name Avvaiyār. Mūthurai is one of the four well known works (the other three being Āthichūdi, Konrain Véndan and Nalvazhi) attributed to Avvaiyār-III who probably lived sometime during the 12^th century A.D. (Ramalingam, 2000). Well known for the parables from …. .

Some of the translations presented here have been taken from S.N. Chokkalingam’s work (published by Vanathi Pathippakam, Chennai) but considerably abbreviated. A Complete translation of all the four Avvaiyar works is available on the net (By R. Gurunathan).

(1) Coconut tree: Its roots and fruits

This poem asks the benevolent not to worry about the fruits of his benevolence. Be rest assured, says Avvaiyar, as it will be repaid in due measure like plants that produce their yield when irrigated.

நன்றி ஒருவர்க்குச் செய்தக்கால் அந் நன்றி
'என்று தருங்கொல்?' என வேண்டா- நின்று
தளரா வளர் தெங்கு தாள் உண்ட நீரைத்
தலையாலே தான் தருதலால். (மூதுரை, 1)

When you do a favour to anyone,

Doubt not if it will ever be returned; For,

The coconut tree yields sweet water above,

From the plain water it takes from its roots.

As said in the Bijak of Kabir (273) “To get your fill of flowers and fruit, water the root” 

(Translators: Linda Hess and Sukhdev Singh, Motilal Barasidass Publishers. p. 122).

(2) Parable of rice and paddy

For seeds to germinate, the crux is the endosperm. The seed coat may prevent the embryo from dehydration, protect it from physical damage, insects and fungal attacks, but it is the endosperm where everything is programmed to germinates into a plant. However the trivial role the seed coat may play, without it the seed would lose its viability and fail to germinate. Poetess Avvaiyar employs this as a simile to emphasize the key role of some people who would otherwise look insignificant to the outside world. In a fast Twenty20 cricket match for instance, people often remember the person who scored a century or the one who had taken 5 wickets, but little do they realize that contribution of other players that lead the team to victory.

பண்டு முளைப்பது அரிசியே ஆனாலும்
விண்டு உமிபோனால் முளையாதாம்-கொண்ட பேர்
ஆற்றல் உடையார்க்கும் ஆகாது அளவு இன்றி
ஏற்ற கருமம் செயல். (மூதுரை, 11)

Though it is the rice that grows into a stalk of paddy
It will not grow if the outer husk is removed.
Even men of ability cannot complete their job
Without the help of the people around.

[Translator: R. Gurunathan]

(3) Parable of the stork and fish

Under the chapter “Knowing the time” there are two couplets (Numbers 486 and 490) where Tiruvalluvar has employed two similes from the animal world. One is the butting ram and the other a fishing stork. While the brief retreats of a butting ram has been compared to momentary inaction of an active person, that of the stork waiting for a fish to stress the value of striking at an opportune moment.  In the following poem in Mooturai, Avvaiyār has used the simile of the biding stork but to warn others from taking the patience of active men for granted. ‘பயணம்’ என்ற திரைப்படத்தில், நகைச்சுவர் நடிகர் ஒருவர் விமானத்தில் தன்னருகே அமர்ந்திருக்கும் திரைப்பட நடிகரைப் பார்த்து அவருடைய திரைப்படதில் வரும் பஞ்ச் டைலாக்கில் ஒன்றான “நான் பார்கிறதுக்குத்தான் சைலண்ட், பாய்ந்தால் வைலண்ட்” என்பதைப்போலத்தான் இப்பாடலிலுள்ள கருத்தும்.

அடக்கம் உடையார் அறிவிலர் என்று எண்ணிக்
கடக்கக் கருதவும் வேண்டா-மடைத் தலையில்
ஓடுமீன் ஓட உறுமீன் வரும் அளவும்
வாடி இருக்குமாம் கொக்கு. (மூதுரை, 16)

The stork waits patiently ignoring smaller fishes,

Only to strike at a big one when opportunity comes.

Hence, don’t take advantage of the humble

Thinking them as ignorant.

(4) The king and the learned

“What country is foreign to a man of true learning?” asks Chanakya (Nitisastra, 3.13). A similar maxim attributed to Chankya comes from  Chanakya Rajaniti Sastra: “The ruler is worshipped in his country. Learning is worshipped everywhere.” (Maxim, 71). The 12^th century A.D. Tamil poetess has only reiterated this age old wisdom in her poem reproduced below:

மன்னனும் மாசு அறக் கற்றோனும் சீர் தூக்கின்
மன்னனில் கற்றோன் சிறப்பு உடையன்-மன்னர்க்குத்
தன் தேசம் அல்லால் சிறப்பு இல்லை கற்றோர்க்குச்
சென்ற இடம் எல்லாம் சிறப்பு. (மூதுரை, 26)

When a king and a learner are compared

Truly the learned surpasses the two. For,

The king enjoys respect only in his own domain,

But the learned wherever they go.

So asks Valluvar: “Why does one stop learning till he dies when it makes all lands and place his?” (Kural 397) (யாதானும் நாடாமால் ஊராமால் என்னொருவன் சாந்துணையுங் கல்லாத வாறு?).

(5) Parable of the plantain tree

Each banana plant bears only one fruit during its lifetime. Luckily, before it dies, it shoots out a new a baby "sapling" (a baby plant) and the cycle continues for few more years. Avvaiyar uses this lesson from natural history to how different acts sound death knell for different people.

கல்லாத மாந்தர்க்குக் கற்று உணர்ந்தார் சொல் கூற்றம்
அல்லாத மாந்தர்க்கு அறம் கூற்றம்-மெல்லிய
வாழைக்குத் தான் ஈன்ற காய் கூற்றம் கூற்றமே
இல்லிற்கு இசைந்து ஒழுகாப் பெண். (மூதுரை, 27)

To the illiterates, words of wise men spell death.
For the wicked, justice is the God of death.
For the banana tree, its yield of fruits spells death and
A wife who always disagrees brings a man’s death.

[Translator: R. Gurunathan]

(6) Parable of the peacock and turkey

"ആന തൂറുന്ന കണക്കിന് ആടു തൂറിയാല്‍" ......... (ஆன தூறுந்ந கணக்கில் ஆடு தூறியால்).....

......... என்பது ஒரு மலையாளப் பழமொழி. அதாவது "யானை பேளக்கண்ட ஆடு பேள நினைத்தால் (சூத்து கிழியும்)" என்பதுதான் இந்தப்பழமொழியின் பொருள்.  There is a similar proverb in South Africa: "Behold the iguana puffing itself out to make itself a man!". அதாவது "ஓணான் ஒன்று மனிதன் என்று பாவித்து பீத்திக்கொள்கிறது" என்று மொழிபெயர்க்கலாம். முன்பு என் நன்பன் ஒருவன் சொன்ன "நாயும் கழுதையும்" (Story of the donkey and dog) என்ற கதையில் சொல்ல வந்ததும் இதுதான். நாயின் வேலையை கழுதை செய்யப்போய்தான், கடைசியில் கழுதை நாய்படாத பாடுபட வேண்டியதாயிற்று. இந்த கருத்தைத்தான் நாம் இவ்வாரம் காணவிருக்கும் "மூதுரை" அல்லது "வாக்குண்டாம்" என்ற நூலில் ஔவையார் நாமெல்லாம் பள்ளியில் கற்ற இந்த செய்யுளின் மூலமாக தெறிவிக்கிறார்....

Photo: John Andersen

Photo: Jomike

கான மயிலாடக் கண்டிருந்த வான்கோழி 

தானும் அதுவாகப் பாவித்துத் – தானுந்தன் 

பொல்லாச் சிறகைவிரித் தாடினாற் போலுமே 

கல்லாதான் கற்ற கவி.   (மூதுரை, 14)

An illiterate person writing a poem
Pretending to be a learned bard, is
Like a turkey that pretends to be a peacock
Spreading its ugly wings and trying to dance

[Translator: R. Gurunathan]

References:

Ramalingam, M. 2000. Avvaiyar. In: Mediaval Indian Literature: An Anthology. Volume IV. Editor: K. Ayyappa Panicker. Sahitya Akademi. New Delhi. Pp 501